انسان بدون داشتن پیوندی عمیق به یک پایگاه معنوی، همواره در تلاطم امواج فرو می‌غلتد و راهی برای نجات نخواهد داشت.

و اینک بشر، در فراروی خویش مواجه است با هزاران مشکلات عمیق معنوی.

هیچ چاره‌ای نیست، تکنولوژی و زرق و برق دنیا نمی‌تواند ذهن آشفته انسان را آرام کند، وسایل جدید منزل، مهاجرت به یک کشور ثروتمند و همه و همه نمی‌تواند آبی بر آتش ناآرام درون انسان باشد.

چرا این گونه است؟!

انسان موجودی معنوی است. انسان موجودی است که با یک نگاه آرام می‌شود با یک لبخند هزاران درد را فراموش می‌کند. و حاضر است گاهی برای یک نگاه تمام دارایی مادی‌اش را بدهد چون ذات انسان گرچه مانند سایر حیوانات از خوردن و آشامیدن لذت می‌برد اما در نهایت این معنویت است که به او آرامش مطلق را می دهد از این امر می توان نتیجه گرفت انسان برای معنویت خلق شده است زیرا آرامش انسان در سایه آن به دست می آید.

برای هر چه انسان هزینه کند همان گیرش می آید.

هزینه برای معنویت نتیجه بسیار مطلوبی در بر دارد.

در تاریخ بزرگان اسلام و عرفان می خوانیم که هیچ گاه وصل به قدرت و ثروت کسی نبودند اما در عین حال بسیار مستحکم ومحکم و امیدوار بودند.

حضرت موسی کلیم الله که در مقابل فرعون ایستاد ، در جیب خود چیزی نداشت اما در سینه محبت الهی داشت که فرمود: رب اشرح لی صدری ... این شرح صدر باعث شد با تمام قدرت در مقابل فرعونی که ادعای خدایی داشت بایستد و این یعنی معنویت . و این بزرگترین دستآویز یک بشر و دستآورد یک انسان می تواند باشد.

نویسنده: سلطان علی نایبی